donderdag 7 maart 2013

Franse schilderijtjes



Over de zachtglooiende heuvels glijden wij door het landschap. 
Soms met een doel, maar vaak ook zo maar, vanwege de 
schoonheid die ons steeds weer verbaasd. De natuur schildert 
met licht. Je hoeft alleen maar naar de luchten te kijken.
Met dit licht nog op ons netvlies kwamen we laat in september een vide maison tegen. Het huis was voor het grootste gedeelte al leeggehaald. Het gaf een vreemd gevoel, maar de jonge eigenaresse verzekerde me dat ik overal mocht kijken. "Dit is het huis van mijn oma die naar een bejaardenhuis is gegaan. Zij heeft maar een paar dierbare dingen mee kunnen nemen en alles wat ik mooi vind heb ik er uit gehaald. De rest verkoop ik." Ik dwaalde door het huis. Elke kamer had een ander bloemetjesbehang. Er stonden nog wat ouderwetse bedden met gecapitoneerde dekens. Boven op zolder stond achter een grote plaat board, deze prent. Ik werd meteen gegrepen door het licht. 


Het licht is hier zo mooi weergegeven. Ik zou graag op de 
poef gaan zitten luisteren naar de muziek of zacht 
proberen mee te spelen op een snareninstrument.                                                                    
Op deze steengravure dansen de kindertjes rond een vioolspelende man. Het is een zeer oud prentje en ik vond het op een "vaste" brocante bij ons in de buurt. De dansende kindertjes in oude kledij zijn prachtig. Ik schat het rond 1920 of misschien nog wel eerder. 



Dit schilderij heb ik niet gekocht, maar "gemaakt". We waren met onze kinderen op vakantie in Normandie toen ik mijn schoondochter attendeerde op een grote bronzen plaquette die gemaakt was om Victor Hugo te eren. Ik zei: "Moet je kijken, die vrouw op die plaquette lijkt precies op jou!" Ze zag het zelf ook en ik heb een paar foto's gemaakt. De vrouw met de drie kinderen was omringd door gewelddadige figuren. Een oorlogstafreel. Het bijzondere is dat ik jaren later de foto's terugvond. Mijn schoondochter had inmiddels haar derde kind gekregen. In alles doet haar houding nu aan de plaquette denken. Ik heb de foto op doek laten printen, "het geweld" weggeschilderd en het resultaat zie je hier.




Bovenstaande vrouwenportretten hebben allemaal een geschiedenis. Het meisje met de blauwe jurk stond op een kraam en niemand keek naar haar. Ik zag haar al sieren op het rek in onze keuken. En de plek bevalt haar goed. Elke morgen kijkt ze aandachtig hoe ik het ontbijt klaar maak. Het meisje in het kanten jurkje zal ook wel een kopie zijn, maar wel een hele mooie. Haar aandachtige blik is altijd op je gericht. Ze heeft een negentiende eeuws sierraad om haar hals. Het meisje in oud-Franse klederdracht lijkt op veel van mijn familieleden. Dat gebeurt nou altijd als ik iemand naar mijn verbeelding schilder. Het onderste portret is Marie-Antoinette. Wie kent haar niet. Zij siert de muur in onze salon.       


Dit is zo'n bijzondere vondst voor mij! Ik was met mijn zusje in een brocante die precies op 1 juli van elk jaar haar deuren opent. We zijn samen met andere brocanteurs uit de omgeving de eersten die om 10 uur op de stoep staan. Als de deuren opengaan weet je niet waar je moet kijken, want er staat zo veel wat de hele winter uit inboedels is verzameld. Ondertussen kent de eigenaar ons wel en afhankelijk van zijn humeur maakt hij een praatje of zit chagarijnig op een  kruk achter een ouderwetse lessenaar. Mijn zusje zag boven op een hoge kast siervogeltjes onder een glazen stolp staan. Ze vroeg een trap en klom naar boven. De stolp was stuk, maar mijn aandacht was boven op de kast gericht waar een grote stapel schilderijtjes lag. Toen mijn zusje beneden was, klom ik naar boven. Met de stapel klom ik naar beneden. Tussen allerlei 'rommel' zag ik dit ollieverfschilderijtje. "Mamma" dacht ik en toen ik het mijn zusje liet zien beaamde ze het. Mijn moeder had haar haar in dezelfde coupe. Ze droeg vaak een vest en zat in dezelfde houding als deze vrouw als ze aan een breiwerk bezig was. Verstild, in gedachten verzonken. Rust uitstralend..........................Ik ben hier ontzettend blij mee!!!!!!!!!!! 











18 opmerkingen:

Smieke zei

Alsof het zo moet zijn, dat jij dat schilderijtje zag.

Rozen van Papier zei

Wat leuk die toevalligheden. Prachtige schilderijen zitten erbij, ik kies voor de dametjes achter de vleugel,doet me aan mijn jongere jaren denken,zie je me zitten?
En Marie-Antoinette natuurlijk, ook mijn favorietje. Heerlijk lijkt me die brocantes afstruinen, doe ik ook wel eens hoor, maar niet zulke grote.

Bon weekend,

Janny

Wanda zei

Kan niet anders zeggen dan: wat mooi! Prachtige schilderijen! Precies, ieder schilderij heeft een verhaal...Soms zou ik ook wel willen weten wat dat is en dan terug gaan in die tijd, lijkt mee heerlijk...
En betreft het schilderijtje dat je vond: Kippevel heb ik gekregen... Alsof het zo moet zijn.

Lieve groetjes Wanda

Bas. zei

Wat is het heerlijk als je je zo kunt inleven en van genieten.

Laura zei

Beautiful images as always!
have a nice day

XXX
Laura

Willy zei

Wat een mooie verhalen bij je schilderijen. Het meisje met het blauwe jurkje kenden we dus ook al een beetje van je header. De breiende moeder vind ik ook heel mooi.
Fijn weekend, groetjes

Ger zei

Hoi Lilian,

Het begint in jou huis al aardig op een museum te lijken met al die prachtige schilderstukken. En je verhalen erbij maken het geheel nog boeiender.

Het schilderij met breiende vrouw wat jou aan je moeder doet denken.....
doet mij denken aan het gedicht wat mijn man voorlas tijdens crematie plechtigheid van zijn moeder in januari.

Een vrouwenhand

Een paardentand en vrouwenhand
ze mochten nooit stil blijven staan,
want het paard wil steeds maar eten,
terwijl een vrouw maar door moest gaan.

Dit oude woord past goed bij haar
want werken deed zij dag en nacht
het hield niet op, alsmaar bezig
alsof men dat van haar verwacht.

Want naast de drukte overdag
werd er ook ’s avonds nog gewerkt
ze breide, haakte, borduurde,
vermoeidheid werd niet opgemerkt.

Voor iedereen heeft ze gebreid
een sprei, een kleed, sokken, een sjaal
een wintermuts, warme wanten
zo warmde ze ons allemaal.

En trots was zij als het gebreide
gedragen werd en gewaardeerd
dan straalde zij, begon opnieuw
want breien heeft ze nooit verleerd.

Nu zijn haar handen eindelijk stil,
wij danken haar, zijn heel tevree
over het vele werken hier:
moge zij nu rusten in vree.

Maar mocht het boven eens koud zijn
dan weet ik zeker en heel vast
ze pakt de pennen, zodat zij
ook daar de mensen warm verrast.


uit: Vervlogen adem
auteur: Theo Vertelman

Liefs,Ger

Franse Brocante zei

Ger, bedankt, wat mooi dat gedicht!!!!

Josephine zei

Prachtig al deze schilderijen met elk hun eigen verhaal Lilian.

Vooral het begin van deze post, dat half leeggehaalde huis en dan op zolder zoiets bijzonders tegen te komen. Het is werkelijk een schoonheid van een prent. En net zoals je omschrijft, het licht is heel speciaal alsof het iets te vertellen heeft, erg fraai.

Lieve groetjes,
Josephine

La Maison zei

De musicerende dames waren erg goed, het is jammer dat ik niet te zien ben op de prent, ik zat uiterst rechts ;)

En de rest van de voorstellingen, BEELDIG!

Heerlijk om weer op snuffeljacht te gaan.

Liefs
Hermine

Brita zei

Nice old paintings you show up. Wish you a good week / Brita

Elizabeth zei


Wat bijzonder..dat schilderij waarbij je aan je moeder moet denken. Vandaag herdenken wij dat mijn moeder 18 jaar geleden overleed op 60 jarige leeftijd.
En je moeder blijft een kostbaar bezit...ook al is ze er niet meer.
Je doet dat schilderij vast niet meer weg.









Hann¥ zei

Dank je wel voor je reactie op mijn blog :-)
Wat leuk die verhalen achter de schilderijen...
Zet je bij mijn leuke blogjes en ga je volgen...lezen we elkaar vaker ;-)
Fijne dag!
Lieve groet,Hanny

Blonder og perler zei

Thank you for following my blog, and then I found your blog.
Have a nice week.

Anoniem zei

Wat mooi, kan geen toeval zijn, toch?? Ik vind jou eigen geschilderde stukken erg mooi. Ook je verhalen erom heen zijn leuk!

De naam parels in het paradijs zegt mij wel wat en ook de naam Lilian. Toch weet ik het niet precies. Volgen mij kwamen we wel bij elkaar op de blog??

Fijn weekend verder.

Groetjes Thea ♥

Franse Brocante zei

Ja Thea, dat klopt. Parels in het paradijs is van een paar jaar geleden. Ik ben er vanwege drukke werkzaamheden mee gestopt, maar nu we elkaar gevonden hebben verheug ik me ook op jouw nieuwe blogjes. Groeten van Lilian

Unknown zei

Dag Lilian,
Wat een mooie verzameling schilderijen en wat een leuke tekst heb je voor elk werk. Grappig is dat, dat je in sommige werken zoveel herkent. Dan wordt het ook direct begerenswaardig, toch?! Ook wel lekker om door zo'n bijna leeg huis te dwalen. Volgens mij komt dan de sfeer die er hangt ook echt boven drijven en krijg je er iets van mee. Ik weet dat zo goed, want ik heb eens door een oud huis gelopen waar blijkbaar net daarvoor de erfgenamen een kenterende knalruzie hadden gehad. Ik liep daarna zonder daar van te weten door het huis en maakte de opmerking dat er zo'n rare spanning in het huis heerste en dat ik het er onaangenaam vond. Later vertelde iemand mij dat dat wel kon kloppen vanwege die ruzie. Vond het wel een mooi gegeven dat zo iets blijft hangen. Dat maakt de geschiedens bijna tastbaar. Lieve groet, Marja

Wateringen zei

Beste Lilian,

Ohhh...wat kun je alles mooi onder woorden brengen,
wat lees ik dit toch graag...

Prachtige verhalen bij prachtige schilderijtjes...mooier kan het haast niet...

Heerlijk om hier weer eens bij je op visite te komen..

Liefs,
Marijke