woensdag 17 april 2013

Naar huis


Ochtenddauw, winterkleren, zeshonderd kilometer rijden en dan je schoenen uitdoen en met je blote voeten over een bloementapijt kunnen lopen, dat is pas geluk. Zondag zijn we thuisgekomen en het was zulk stralend weer dat de ramen meteen wijd open konden om frisse lucht binnen te laten. 
 Zelfs in de muurtjes van het terras nestelden zich fluweelzachte bloemen.

  
Het schildersverdriet wat mij als schilder juist gelukkig maakt straalt wit. 
Hier speelt de natuur met kleuren. De bosanemoontjes die ik ooit langs een beekje vond doen ook mee.
Vorig jaar maakte ik een muurschildering omdat mijn lief, terwijl hij op de hometrainer zit zo graag een landschap wil zien. Nu fietst hij op zijn gemak langs de denkbeeldige wegen. Vanmorgen had ik zin om het terras wat op te fleuren en zag het zuiltje staan dat ik laat in het najaar op een brocante 
kocht. Boven op de overloop stond in een donker nisje dit borstbeeld wat nu een veel betere plek heeft gekregen. Ze fluisterde me toe dat ze blij is buiten te zijn en kan genieten van het vergezicht.
Degene die ook blij is, (met zijn sigaartjes van Hajenius) is onze buurman Gabriel. Een echte aartsengel, want hij maait ons gras. Hier bespreken we de gebeurtenissen van de afgelopen maanden. Een serieus gesprek. 
En nu, na drie dagen voelen we ons weer helemaal thuis. Het "Franse ritme" zit na al die jaren in ons bloed en dat bevalt uitstekend. 
                                 Nog even en we gaan aan tafel.

Zondag gaan we naar de eerste brocante in de buurt. En ik wil de titel van dit blog waarmaken........."Ik ga naar Frankrijk en neem voor je meer. Natuurlijk ben ik zelf ook benieuwd wat er te vinden is.