zaterdag 22 juni 2013

Over oude trotse mensen..........

Wit is het huis van Bernard en Marie Claire. Het zijn "oude" vrienden. Marie Claire's rug lijkt weer krommer als vorig jaar en Bernard vertelt  trots dat hij nu al bijna 90 is. Zijn bril is groot met aan de linkerkant een ondoorzichtig donkergrijs glas. "Zo zie je mijn slechte oog niet." zegt hij. Marie Claire fluistert achter haar hand:" Ze hebben dat oog gewoon dichtgenaaid hoor!" Het huis ziet er aan de buitenkant licht en vrolijk uit met prachtige combinaties van bloemen. De plukmanden zijn een overblijfsel van vijf jaar geleden toen Bernard zijn wijngaard moest verkopen.  Lang hebben vrienden en bekenden geholpen met de vendange, maar de rest van het werk moest hij alleen doen en dat werd hem te zwaar. Nu rest nog een keurig onderhouden veldje naast het huis, waar de stokken in keurige rijen in de bruinrode aarde staan. Daarvan maakt hij nog steeds wijn die matig smaakt en een likeur die zo zoet is dat hij heerlijk is. Het alcohol percentage is zo hoog dat je schrikt van de eerste slok. Wij krijgen een glaasje likeur aangeboden, maar vanwege het vroege uur bedanken we vriendelijk.
Bernard heeft een bijnaam waar een geschiedenis aan vast zit. "Fanfan."
In de grote leefkeuken  hangt een prachtig ingelijste zwart-wit foto. 
Al bij ons eerste bezoek werden we naar dit pronkstuk toegeleid. De ondertiteling luidt: 8 mei 1945, Paris. Samen met Charles de Gaulle staat Bernard op de foto. Ter ere van de bevrijding werd hij als tambour maĆ®tre uitgenodigd te spelen in Parijs vanwege zijn vakmanschap op dit gebied. Daarna is hij beroemd geworden in de wijde omgeving. Hij bespeelt de trom met grote verve. Geweldig! Hij geeft nog steeds les aan kinderen uit het dorp, maar heeft ook een vriendin opgeleid die naar hem opkijkt als haar grote leermeester. Hij geeft regelmatig voorstellingen in de muziektent, samen met de fanfare of ook wel alleen. Hij kan eindeloos vertellen over de plaatsen waar hij gespeeld heeft. Marie Claire is zijn tweede vrouw. Ze glimlacht fijntjes als hij mij toefluistert dat ze niet getrouwd zijn. 


Bernard staat hier naast zijn "leerling" Annette. Ze kan al behoorlijk trommelen maar tipt nog niet aan de meester. Op 14 juli reist Bernard met zijn groep vier dorpen af. Ze worden overal onthaald op een gezellig drankje, maar Bernard moet minderen. Hij zegt de luxe van een eigen chauffeur te waarderen. Marie Claire (86) rijdt hem overal naar toe in haar voiture sans permis. Dat betekent wel dat je alleen maar binnendoor mag rijden, maar dat is geen enkel bezwaar. Ze hebben de tijd.

Telkens als we "thuiskomen" zeggen we even gedag en dat wordt zeer gewaardeerd. We lopen altijd gearmd de heuvel op. Dat kan ook niet anders, want Frank is "uit balans." Wij zien er uit als een verliefd paar. Dat wordt benadrukt door Bernard die al uit de verte roept:" ah....les amoureux!!!!" Daar word je toch blij van!! "Entree!!!"


De woonkeuken is de centrale plek in de grote boerderij. Meer dan de slaapkamer en deze ruimte word niet bewoond. Bernard vertelt over vroeger en hoe hij zijn land bewerkte. Alles met de hand! Er kwam geen machine aan te pas! Maar, zegt hij trots, dit jaar wordt mijn land voor het eerst machinaal gemaaid en krijgen we een "rol" hooi."

Gelukkig ziet het er naar uit dat dit jaar de druiven beter zullen groeien dan vorig jaar. Toen verknalde de vorst de gehele oogst. Nu, met al die regen hangen de trossen er nog karig bij, maar dat komt wel goed. Bernard denkt begin oktober te oogsten. En zijn druiven zijn verrukkelijk.
Van de 150 stokken die er staan worden er twintig gebruikt als tafeldruiven. Van de rest wordt wijn gemaakt op de ouderwetse manier.  En van de laatste restjes wordt in een oud gebouwtje van de gemeente een "marc" gestookt. Die drinken wij echt niet, maar de bevolking hier blijft er warm van in de winter en gezond volgens Bernard.
Marie Claire voegt er nog aan toe dat het nuttigen van een eetlepel honing voordat je gaat slapen de gezondheid ook bevordert. "Het moet wel honing uit deze streek zijn. net als groenten en fruit, dat is het beste." Wij geloven het! De mensen worden hier behoorlijk oud.
Langzaam lopen we naar huis. We komen niemand tegen. Het is zo'n lome zomeravond. De zwaluwen vliegen hoog. 

"Ik hoop dat als ik oud ben net zo trots kan praten over de eenvoud van het leven als Bernard en Marie Claire."